..

ป่าดงพงไพรไม่ให้อภัยกับผู้ที่มองไม่เห็นถึงอีกด้านหนึ่ง กิ่งไม้หักทุกก้านล้วนบอกเล่าเรื่องราวที่ผ่านมา

ข้าได้ล่าสิ่งมีชีวิตทุกอย่างแล้ว เท่าที่ป่านี้จะมีให้ข้าล่า จนข้าแน่ใจแล้วว่าที่ป่านี้ไม่หลงเหลือความท้าทายใดๆให้ล่าอีก แต่ล่าสุดนี้ข้าพึ่งค้นพบบางอย่างที่แปลกใหม่ รอยเท้าแต่ละรอยของมันมีขนาดใหญ่พอๆกับเจ้า Tusklord รอยกรงเล็บของมันคมเหมือนดาบ ดูแล้วมันอาจจะฉีกคนให้กลายเป็น 2 ซีกได้ด้วยซ้ำ ในที่สุด ข้าก็พบเหยื่อที่มีค่าควรแก่การล่าสักที

ข้าออกตามหารางวัลของข้าในป่าแห่งนี้ และแล้วข้าก็พบกับร่องรอยความเสียหายที่มันทิ้งไว้ ข้าเดินเข้าไปสำรวจกลางดงต้นไม้ที่หักโค่นมากมาย ต้นไม้ยักษ์เหล่านี้เคยตั้งตระหง่านอยู่ที่นี่มานานจนไม่สามารถนับปีของมันได้ พวกมันแข็งมาก คงไม่มีคนโง่ที่ไหนพยายามเอาขวานห่วยๆมาโค่นพวกมันเป็นแน่ ดูท่าทางว่าไอ้เจ้าสิ่งมีชีวิตตัวนี้ มันสามารถหักต้นไม้เหล่านี้ได้ราวกับว่ามันเป็นกิ่งไม้ทั่วไปเลยทีเดียว

แล้วเจ้าสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งขนาดนี้ มันหายไปง่ายๆได้ยังไงกัน? ทั้งที่มันทิ้งร่องรอยการทำลายล้างเอาไว้ขนาดนี้ แต่ข้าก็ยังไม่พบเห็นมัน แล้วมันทำได้ยังไง? โผล่มายังกับพายุเฮอริเคนแล้ว หลังจากนั้นก็หายไปในป่าราวกับหมอกยามเช้า

ข้ารู้สึกตื่นเต้นจริงๆ ที่จะได้ไปยืนประจันหน้ากับเจ้าสัตว์ประหลาดตนนี้ มันจะต้องเป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่มากแน่ๆ

ผ่านเรื่องนั้นมา ข้าจึงตามเสียงลำธารไป เพื่อตามหามันต่ออีกครั้ง ที่นั่น ข้าได้พบกับเจ้าตัวเล็กที่มีขนรกรุงรังสีส้ม มันกำลังคลานสลับกับหยุดรออะไรบางอย่าง ข้าจึงแอบสอดแนมมันจากระยะไกล ในจังหวะที่มีปลาตัวเล็กกระโดดขึ้นมาเหนือลำธารนั้นเอง เจ้าสิ่งมีชีวิตนั่นก็กระโดดคว้า และดำลงน้ำอย่างสุขสำราญ เท่าที่เห็นข้าจึงทราบได้ว่ามันเป็นพวกเผ่า Yordle อีกทั้งยังเป็นนักล่าซะด้วย!

สิ่งนี้ดูเป็นลางที่ดี ในไม่ช้า ข้าจะได้พบเจ้าสัตว์ร้ายอย่างแน่นอน ไม่มีอะไรหนีพ้นมือข้าได้

ในตอนนั้น ใบหูใหญ่ๆของเจ้า Yordle ก็ตั้งขึ้น และหันหน้ามาทางข้า เขาวิ่งสี่ขาเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมบูมเมอแรงที่ทำจากกระดูกในมือ เขามาหยุดอยู่ตรงหน้าข้าอย่างรวดเร็ว แล้วก็พูดจ้อ ซึ่งฟังแล้วมันพูดไม่ค่อยชัดนัก

ข้าผงกศีรษะเพื่อขอบคุณเจ้า Yordle หนุ่ม แล้วออกเดินตามหาเหยื่อต่อไป ข้าสำรวจในทุกพื้นที่ แม้ว่าทางเดินจะยากลำบากข้าก็ผ่านได้อย่างสบาย ข้าพยายามมองหาทุกร่องรอยที่น่าจะเกี่ยวข้องกับเจ้านั่น ในขณะที่ข้ากำลังจะดมตามหากลิ่นของมัน มีบางอย่างที่ทำให้ข้าไขว้เขว ข้าต้องสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆ เจ้า Yordle มันตามข้ามา ข้าคงยอมให้เขามารบกวนการล่าของข้าไม่ได้ ข้าจ้องหน้าเขาพร้อมชี้นิ้วให้ไปไกลๆ แต่เขากลับมองหน้าข้าอย่างมึนงงสงสัย ข้าชักไม่แน่ใจแล้วซิ นี่มันลางดีหรือไม่ดีกันแน่

ข้าหันหลังให้มันพร้อมส่งเสียงคำราม สายลมจากเสียงคำรามทำให้ขนของเจ้า Yordle ลุกชูชัน เสียงสั่นสะเทือนก้องทั่วพื้นที่ หลังจากนั้นไม่นานนัก เขาหันหน้ามาและ ในตอนแรกข้าคิดว่าอาจจะเป็นรอยยิ้ม แต่กลายเป็นว่าเขายกบูมเมอแรงขึ้นมาเตรียมขว้าง ด้วยความรวดเร็ว ข้าจึงฉกเอาอาวุธมาจากมือของเขา แล้วปาออกไปใส่ต้นไม้ให้มันปักอยู่บนกิ่งก้านสูงๆ เขาจึงรีบพยายามปีนป่าย และกระโดดอย่างกระวนกระวาย เพื่อนำมันคืนมา

ข้าพึ่งจะออกเดินได้เพียงสิบก้าว ข้าก็ได้ยินเสียงคำรามก้อง มันสั่นสะเทือนไปจนถึงกระดูกสันหลังข้าเลยทีเดียว เสียงคำรามของมันทำให้หินและต้นไม้เกิดรอยแตก แล้วต้นไม้ยักษ์ใหญ่ก็โค่นล้มมาขวางหน้าข้า พร้อมทั้งอาวุธที่ทำจากกระดูกของเจ้า Yordle นั่นที่ปักอยู่ที่ลำต้น

เสียงคำรามประหลาดดังขึ้นอยู่ข้างหลังข้า
ข้าคงทำผิดพลาดอย่างร้ายแรงแล้วล่ะ